عیـــــد قربان

که پس از وقوف در عرفات و مشعر و منا فرا مى‌رسد

عید رهایى از تعلّقات است؛

رهایـــى از هر آنچه غیرخدایـــى است

در این روز، اسماعیـــــلِ وجود را؛

یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کردیم

قربانــى کنیم تا سبکبال شویم....

پس خداوندا؛

سوگند می‌دهم تو را که هر لحظه یاری‌ام رسانی تا نفسم را

به قربانگاه درگاهت عرضه کنم...

پروردگــارا؛

قربانی شدن و نلرزیدن و نلغزیدن را به بندگانت، عنایت فرما

آمیـــــــــــــــــن

عیــدتان شـــاد و فرخنـــده باد

به امیـــد حضور در سرزمین وحـــــــــــي

 دیدم واسم بیش از حد، آشنا بوووووووووووووووود...!!!!!!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

جانا؛

به ذهنم سپرده ام که جز تو به کسی فکر نکند

و به چشمانم یاد داده ام که جز تو نبیند....

باز پاییــز است؛ 

اندکی از مهـــر پیداست...   

حتی در این دوران بی‌مهـــــری؛ 

باز « پاییـــز » زیباست....

مهـــرت، زیبا؛

پاییـــزت خجسته